Als het over de Lijkwade van Turijn gaat, bevechten wetenschappers elkaar. Een deel is ervan overtuigd dat de Lijkwade een vervalsing uit de Middeleeuwen is, terwijl een ander deel gelooft dat het werkelijk de Lijkwade van Christus is. In deze post heb ik de argumenten van beide partijen verzameld.
Wat is de Lijkwade van Turijn?
De Lijkwade van Turijn is een linnen doek van ruim vier meter lang met een mysterieuze en vage afbeelding van een man die is gemarteld en gekruisigd. Al sinds de Middeleeuwen wordt deze doek vereerd als het grafkleed van Christus. Dit doek was volgens het evangelie van Johannes achtergelaten in het graf nadat Jezus was opgestaan uit de dood.
Is de Lijkwade van Turijn authentiek?
In 1978 is uitgebreid onderzoek gedaan naar de Lijkwade van Turijn. Een groep wetenschappers die zichzelf de Shroud of Turin Research Project (STuRP) noemde, mocht de Lijkwade 5 dagen lang onderzoeken. Het enige dat ze niet mochten doen, was een C14 onderzoek, omdat hiervoor een stukje materiaal vernietigd moest worden. Deze groep concludeerde dat de Lijkwade stamt uit de omgeving van Jeruzalem, dat het de afbeelding bevat van een gekruisigde en gemartelde man en dat het niet geschilderd kon zijn. Het moest daarom wel authentiek zijn. Hieronder een aantal van hun conclusies:
- De afbeelding bevat zowel de voor- als achterkant van een man. De doek werd over het hoofd gevouwen om de voorkant van zijn lichaam te bedekken. Zo ontstonden twee afbeeldingen van een lichaam. Deze twee levensgrote figuren zijn anatomisch perfect, en van hetzelfde Lichaam.
- De gelijkenis is een negatief beeld; wat licht is, komt donker op de afdruk en andersom. De eerste keer dat dit duidelijk werd was in 1898, toen de fotograaf Secondo Pia een foto van de Lijkwade maakte en ontdekte dat de afdruk op het negatief een realistisch beeld gaf. Fotografie was onbekend in de Middeleeuwen of daarvoor. Een kunstenaar uit die tijd kon daarom niet geweten hebben van negatieve beelden en fotografie.
- De afbeelding heeft gelijkenis met Christus zoals Hij in veel kunstwerken voorkomt: een dunne, bebaarde man met halflang haar. Dit suggereert dat oudere kunstenaars de Lijkwade kende en hun schilderijen hierop baseerde.
- De wonden op de rug, de borst en het gezicht komen overeen met de beschrijving van de kruisiging van Christus. Er zijn roodachtige bloedvlekken bij de polsen, voeten en aan één kant van het lichaam, waar de speer het lichaam doorboorde. Er zijn meer kleinere bloedvlekken rond het hoofd, in overeenstemming met het dragen van een doornenkroon.
- Bloed is van het zeldzame AB type+ en het bloedplasma rond de bloedvlekken wordt zichtbaar onder UV-licht.
Bloeddeeltjes onthullen een hoog gehalte aan creatine en ferritine. Dit komt overeen met de reactie van het lichaam op extreem trauma.
(bron) - Boven de ogen zijn twee ronde donkere ringen, dit zouden munten kunnen zijn, die vaak op de ogen van een overledene worden geplaatst. Pater Francis Filas (Jezuïet) beweerde dat hij de inscripties op de munten kon lezen en dat ze uit de tijd van Christus stammen. Anderen onderzoekers konden dit niet bevestigen.
- Er is stuifmeel aangetroffen dat overeenkomt met de bekende soorten rond Jeruzalem.
- Het beeld is alleen zichtbaar op het oppervlak van het linnen. Het is niet doorgedrongen tot in de vezels.
- De bloedstromen en anatomische details van de kruisiging komen precies overeen met hoe bloed zicht gedraagt na een marteling en kruisiging.
- De voeten van de Man van de Lijkwade hebben vlekken van echt vuil, travertijn aragoniet, een zeldzaam kalkhoudend mineraal dat overeenkomt met de spectrale eigenschappen van deze kalksteen stof gevonden in grotten bij de Damascus Poort van Jeruzalem, en er is geen andere bron bekend.
- Een van de eigenaardigheden van de afbeelding van de Lijkwade is dat deze alleen kan worden gezien op een optimale kijkafstand van zes tot vijftien meter. Dichter bij of verder weg vervaagt de afbeelding. Een schilder kan dit effect niet realiseren.
- Zelfs de laatste bijbelversies vertellen ons dat Jezus in de ‘handen’ werd genageld. Maar de afbeelding van de Lijkwade toont ons correct een medische waarheid: hij werd genageld door de ‘ruimte van Destot’ in de pols, omdat een spijker in het zachte vlees van de hand het gewicht van een man niet zou kunnen dragen. Het Griekse woord cheir kan vertaald worden als ‘hand’, ‘pols’, of ‘onderarm’.
- Een spijker door de ‘ruimte van Destot’ in de pols zal de nervus medianus beschadigen, waardoor de duim scherp in de handpalm zal buigen. De duimen van de man op de Lijkwade waren ook onzichtbaar.
Recenter onderzoek naar de Lijkwade
- De koolstofdatering uit 1988 wordt in twijfel getrokken omdat men waarschijnlijk een ‘vervuild’ stuk linnen gebruikte. Uit oude afbeeldingen blijkt dat het doek in de Middeleeuwen vaak met de hand werd vastgehouden als het getoond werd. Het doek is na een brand in 1352 gerepareerd en wellicht heeft men juist van deel een stukje linnen gebruikt voor de koolstofdatering.
- Nieuw onderzoek uit 2015 van een team wetenschappers geconcludeerde dat de Lijkwade stamt uit de tijd van Christus, met een foutmarge van 250 jaar.
Is de Lijkwade van Turijn een vervalsing?
Net zo goed als er wetenschappers zijn die ervan overtuigd zijn dat het doek authentiek is, zijn er anderen die geloven dat we te maken hebben met een knappe vervalsing. Ook zij hebben goede argumenten om hun stelling te onderbouwen:
- Koolstofdatering (1988) toont aan dat het linnen uit de Middeleeuwen stamt. Een stukje linnen is zorgvuldig in drieën gedeeld en door drie afzonderlijke instituten gedateerd. Volgens de C14-datering kwamen alle drie de instellingen tot dezelfde conclusie: het doek zou stammen uit 1260-1390. Op basis van deze conclusie is de Lijkwade langere tijd niet tentoongesteld. Overigens is de werkwijze van de koolstofdatering vanaf het begin in twijfel getrokken. Kortgeleden is er een boek verschenen van Due Benford en Joseph Marino die grote vraagtekens zetten bij dit onderzoek.
- De gelijkenis is een negatief beeld en kan nagemaakt worden simpelweg door het maken van een bas-reliëf. In 2005 construeerde onderzoeker Jacques di Costanzo een bas-reliëf van een Jezus-achtig gezicht en drapeerde er nat linnen overheen. Nadat het linnen was opgedroogd, depte hij het in met een mengsel van ijzeroxide en gelatine. Het resultaat was een afbeelding die leek op die van het gezicht op de Lijkwade. Deze procedure zou ook de afwezigheid van penseelstroken verklaren.
- De gelijkenis van Christus is die van de dunne, bebaarde man die in veel religieuze kunstwerken voorkomt, toont aan dat de Middeleeuwse kunstenaar het geaccepteerde beeld van Christus gebruikte bij de vervaardiging van het doek.
- De twijfels over de authenticiteit van het doek stammen al uit de 14e eeuw. Deze twijfels
worden ondersteund door een brief van bisschop Pierre d’Arcis aan Clemens VII, de paus van Paus van Avignon, waarin d’Arcis verklaarde de kunstenaar te kennen die de Lijkwade maakte. Deze brief bestaat nog steeds:
- De pollen op het doek kunnen worden verklaard door het feit dat het doek misschien wel in het Midden-Oosten is geweest, voordat het naar Europa werd vervoerd.
- Er is geen vermelding in de Bijbel of vroegchristelijke geschriften over een groot grafkleed of van een afbeelding gevormd op het moment van de wederopstanding.
- Lichamen werden in de tijd van Christus niet op deze manier in linnen gewikkeld, noch zijn er Bijbelse verwijzingen naar een dergelijke methode. In Johannes wordt gesproken over meerdere doeken. De bijbel zegt hierover in Johannes 20:5-7:
5 En als hij nederbukte, zag hij de doeken liggen; nochtans ging hij er niet in.
6 Simon Petrus dan kwam en volgde hem, en ging in het graf, en zag de doeken liggen.
7 En den zweetdoek, die op Zijn hoofd geweest was, zag hij niet bij de doeken liggen, maar in het bijzonder in een andere plaats samengerold.
Er is geen historisch bewijs voor het feit dat de doek ouder is dan 1500.
Hoe is de Lijkwade van Turijn gemaakt
Er zijn veel hypotheses over hoe de Lijkwade is ontstaan. Ik heb hieronder een aantal theorieën verzameld:
1. Middeleeuwse fototechniek
Nicholas Allen, een kunsthistoricus, zegt dat de afbeelding op de Lijkwade is gemaakt met een fotografische methode in de jaren 1300. Allen zegt dat die technieken dateren van vóór de 14e eeuw, zoals beschreven in het Boek der Optiek, dat in die periode van het Arabisch naar het Latijn werd vertaald. Dit idee werd gebruikt in een boek van Lynn Picknett, die voorstelde dat de Lijkwade door Leonardo da Vinci was vervaardigd.
2. Stof-overdracht methode
Wetenschappers Emily Craig en Randall Bresee hebben geprobeerd de stof-overdrachtmethode te gebruiken om kopieën van de Lijkwade te maken. Eerst tekenden zij met houtskool een gezicht dat op Jezus leek op krantenpapier. Dit lijkt op papier uit de 13e en 14e eeuw. Daarna legden ze de tekening op een tafel en legden er een stuk linnen overheen. Vervolgens wreven ze met de platte kant van een houten lepel het linnen hard tegen de krant. Zo konden zij een roodbruine tekening maken die op een echt persoon leek. Het was ook driedimensionaal en er was geen teken van penseelstreken. Maar op microscopisch niveau is miste de bijzondere eigenschappen van de Lijkwade.
3. Bas relief
Jacques di Costanzo dacht dat het beeld misschien was gemaakt met een echt driedimensionaal object, zoals een beeldhouwwerk. Als je een doek echter over een levensgroot standbeeld legt, wordt het beeld vervormd. Als je een doek over een bas-reliëf legt, lijkt het beeld op dat op de Lijkwade. Costanzo bouwde een bas-reliëf van een gezicht dat op Jezus leek en drapeerde er nat linnen overheen om te laten zien dat zijn theorie klopte. Nadat het linnen droog was, deed hij er een mengsel van ijzeroxide en gelatine overheen. Het resultaat was een afbeelding dat leek op de Lijkwade.
4. Energieflits
De energieflits hypothese is ondersteund door J. Jackson, G. Fanti, T. Trenn, T. Phillips, J.-B. Rinaudo, en andere onderzoekers sinds 1930. Er werd gesuggereerd dat de relatief hoge definitie van de beelddetails afkomstig kon zijn van een protonische energiebron. Alexander Belyakov, een wetenschapper uit Rusland, kwam met een idee van een lichtflits die helder was en maar slechts enkele honderdsten van een seconde duurde.
4. Maillardreactie
De maillardreactie (ook wel niet-enzymatische bruinkleuring genoemd) is de verzamelnaam voor een complexe reeks chemische reacties die optreden tussen reducerende suikers en aminozuren (bijvoorbeeld in eiwitten), al dan niet onder invloed van warmte (bakken). Deze theorie is gebruikt in het boek The Second Messiah van Christopher Knight en Robert Lomas, waarin zij stellen dat de afbeelding op de lijkwade die van Jacques de Molay is, de laatste leider van de tempeliers. Jacques de Molay werd voor zijn verbranding ernstig gemarteld.
Is de Lijkwade van Turijn echt of nep?
Hoe meer je over dit onderwerp leest, hoe moeilijker het is een standpunt in te nemen. Phillip Ball, een voormalig redacteur van het wetenschapsblad Nature, schreef hierover in 2019:
"Niets wat tot nu toe over de Lijkwade is gepubliceerd, biedt dwingende reden om te denken dat de studie uit 1988 er wezenlijk naast zat - maar blijkbaar kun je er ook geen definitieve conclusies uit trekken.”
Inmiddels is er diepgravend onderzoek gedaan naar de koolstofdatering van 1988. Joseph Marino gaat hier uitgebreid op in zijn boek The 1988 C-14 Dating Of The Shroud of Turin: A Stunning Exposé uit 2020. Een korte samenvatting hiervan kun je hier zien:
Lijkwade van Turijn prijsvraag:
In april 2022 schreef David Rolfe een prijsvraag uit. In zijn film Who can he be (trailer hieronder) toont hij aan dat het onderzoek uit 1988 niet klopt. Hij is zo overtuigd van de authenticiteit van de Lijkwade dat hij een prijsvraag heeft uitgeschreven. De kunstenaar die het doek na kan maken ontvangt US$1,000,000. De voorwaarden om de prijs te winnen tref je hier aan:
Mocht je meedoen en de prijs winnen, laat het dan even weten….
Wij zijn namelijk ook heel benieuwd of de Lijkwade echt of nep is.
