Rennes-les-Bains staat bekend om zijn geneeskrachtige bronnen. In de vorige eeuw schreef de dorpspriester, Henri Boudet, een vreemd boek. Is “La vraie langue Celtique” een normaal boek of is er sprake van een geheime code?
Wat is het mysterie van Rennes-les-Bains?
Het werkelijke mysterie heeft te maken met het leven van Henri Boudet, die van 1872 tot 1914 priester was van Rennes-les-Bains. Wellicht dat hij zo onder de indruk was van al die megalithische bouwerken in de bossen rond zijn parochie dat hij besloot deze te verwerken in een vreemd boekje. Dit boekje, La Vraie Langue Celtique / le Cromleck de rennes-les-Bains, is zo raadselachtig dat menig onderzoeker ervan overtuigd is dat het veel meer is dan een boekje over de taal en de geschiedenis van de streek.
Wie is Henri Boudet?
Henri Boudet is in 1837 geboren in Quillan. Zijn vader was de beheerder van een ijzergieterij waar onder andere oorlogsmateriaal werd geproduceerd. Ondanks deze mooie positie was het gezin niet rijk. Boudet had twee broers en een zus. Zijn broer Edmond was notaris in Axat. Blijkbaar kon hij goed tekenen, want hij heeft de illustraties in het boek van Boudet verzorgd.
Henri Boudet was erg intelligent. Een gegoede kennis van zijn vader (de priester Emile Cayron) zou zijn opleiding tot priester te financieren. In 1861 studeerde hij af als priester. Hij was toen 24 jaar.
Er werd over hem verteld dat hij bescheiden en discreet was. Hij zou ook een mysterieus man zijn met veel kennis op het gebied van medicijnen en kruiden. Maar hij zou mensen ook kunnen genezen via de handoplegging. En hij hield van talen. Engels was één van de vakken waarin hij was afgestudeerd. Als priester beheerste hij natuurlijk ook Grieks en Latijn.
Al met al werkte en woonde hij 42 jaar lang in Rennes-les-Bains. In 1914 nam hij wegens ziekte afscheid van de parochie. Hij verhuisde naar Axat, waar zijn broer Edmond woonde, en overleed in 1915. Op zijn graf zie je een afbeelding van een boek.
Het boek van Boudet
Het boek La Vraie Langue Celtique / le Cromleck de Rennes-les-Bains werd in 1880 voltooid. In 1886 werden er 500 stuks gedrukt, waarvan er bijna 100 zijn verkocht. 100 stuks zijn weggegeven aan bibliotheken en instituten.
Hij heeft de boeken onder andere opgestuurd aan de universiteit van Oxford en aan koningin Victoria.
De overige boeken heeft Boudet geschonken aan vrienden en kennissen. Er wordt gezegd dat hij boeken heeft vernietigd (moeten vernietigen?), maar of die waar is weten we niet precies.
Hiernaast een Frans exemplaar (herdruk uit 2017) van La Vraie Langue Celtique. Het interessante van dit boek is dat het voorzien is van analyses en verwijzingen.
Wat is de globale inhoud van dit boek?
De eerste zes hoofdstukken geven ons inzicht in de geschiedenis van de volken en de talen die ze spraken. Met voorbeelden laat hij zien hoe de historische talen verwant zijn aan het Engels.
Het is eigenlijk wel grappig om te lezen.
De naam Hannibal komt volgens hem van annoy en pall. To annoy kun je vertalen met ergeren en to pall met irriteren. Hannibal moest dus wel een erg irritante mannetje zijn geweest.
Ondanks het feit dat we erom kunnen lachen was het boek voor Boudet uitermate serieus. Dit soort naamvoorbeelden toonden volgens hem aan dat de talen met elkaar verwant waren.
In het zevende hoofdstuk vertelt hij over de cromlecks en hij besluit het boek met het keltische dorp van Rennes-les-Bains.
Le Vraie Langue Celtique (LVLC), een codeboek?
Of LVLC een codeboek is weet ik niet. Zelf bezit ik een Engelse vertaling van het boek dat in de jaren zeventig opnieuw is uitgegeven. De inleiding van het boek is geschreven door Gerard de Sede, dezelfde man, die het verhaal rond Rennes le Chateau heeft gemystificeerd. Voor hem is het boek een puzzel, waarvan Boudet op pagina 101 -102 de sleutel geeft. Hier heeft hij het over de Punische taal. A Pun is in het Engels een woordspeling. Het gaat dan over woorden die hetzelfde klinken maar meerdere betekenissen kennen (homofonen) en woorden die hetzelfde worden geschreven en verschillende betekenissen hebben (homoniemen).
Boudet doet in (hele) grote lijnen het volgende: Hij neemt een woord en spreekt deze hardop uit. Vervolgens luistert hij ernaar alsof hij een Engelsman is, die denkt dat het een Engels woord (of zin) is en probeert dan te ‘begrijpen’ wat er wordt gezegd.
Om het niet te ingewikkeld te maken een voorbeeld in het Nederlands:
Het Franse au revoir (tot ziens) klinkt als het Nederlandse ooievaar. Boudet zou daar dan een verhaal omheen schrijven waaruit zou moeten blijken dat er een duidelijk verband is tussen de uitspraak (ooievaar) en de trekvogel, die vertrekt en ook weer terugkomt.
(De Belgische onderzoeker Bertaulet heeft op basis van dit boek gewelven gevonden in de buurt van Limoux).
Wat is een cromleck?
Een cromleck of een cromlech is een stenen cirkel. De oorspronkelijke term komt uit Wales en betekent letterlijk een kromme platte steen (Crom = gebogen) + llech (=platte steen).
In Wales wordt dan ook naar een dolmen (hunebed) verwezen. De deksteen daarvan is een platte, ietwat gebogen, steen.
De Engelse betekenis is echter een stenen cirkel. Stonehenge is een voorbeeld van een steencirkel. Overigens, een dolmen werd vroeger vaak ook door een steencirkel omgeven.
Vreemd genoeg hebben we in de loop van de jaren heel veel dolmens gevonden in de omgeving van Rennes-les-Bains. Op de kaart, die Boudet door zijn broer Edmond heeft laten tekenen, komen er ook een aantal voor. Maar als je het boek bestudeert geeft Boudet een iets andere betekenis aan een cromleck. Er is in het boek sprake van een meerdere cromlecks, en die steencirkels zijn enorm!
De grote cromleck heeft zijn middelpunt volgens het boek in RlB zelf en strekt zich uit van Cardou tot de rij rechtopstaande stenen, die op de stafkaart de Soula de la Carbonniere worden genoemd. Op het bijgevoegde plaatje heb ik op de kaart van Edmond de punten van tweede cromleck ingevoegd.
HET HEILIGE BLOED EN DE HEILIGE GRAAL
Absoluut een aanrader voor iedereen die zich wil verdiepen in het mysterie van Rennes le Chateau.
Veel mensen die geïnteresseerd zijn geraakt in het mysterie van Rennes le Chateau zijn met dit boek begonnen.
Nog meer boeken over dit onderwerp bekijken?
Wat staat er op de kaart van Edmund Boudet?
Wellicht is de kaart van Boudet het enige dat dicht bij een schatkaart komt. Ondanks het feit dat er nergens sprake is van een goudschat is de schat aan informatie overstelpend. Wie – net als ik – het heerlijk vindt om wandelingen in en rond Rennes-les-Bains te maken, moet deze kaart als referentie bij zich dragen. Er is sprake van kruisen op stenen en ja, inmiddels zijn er al heel wat geïdentificeerd.
Volgens Boudet werden deze stenen gezet om een gebied te kerstenen. Dit zijn we ook al een keer tegengekomen bij de abdij van Brantome. Ook daar werd de kracht van het kruis ingezet om de ‘heidense machten’ van de oorspronkelijke bewoners te overwinnen.
Zijn er plekken op de kaart die je kunt bezoeken?
Misschien vind je het leuk om de plekken op te zoeken die hierboven op de kaart staan. Boudet noemt de Roche Tremblante Roulers. Hij zegt dat dit het centrum van de cromleck is. De source de la Madelaine heette vroeger la Gode en dankt haar huidige naam aan een dorpeling met de naam Madelaine, die de geneeskrachtige werking van deze bron ontdekte.
Hierboven een afbeelding uit het boek en een foto van Roche Tremblante. Een boeiende steenformatie.
Wandeling
De volgende wandeling van ongeveer 6 kilometer leidt je langs een aantal interessante plaatsen in de omgeving van Rennes les Bains. Het is (deels) een uitgezette wandeling van een paarse stip met daaronder een gele streep. De wandeling start bij de camping. Tegenover de camping volg je de verharde weg omhoog. Aan het eind van de verharde weg volg je de aanwijzingen naar een stijl bospad. Na ongeveer 800 meter zie je de duivelsstoel met daarnaast een bron (le Cercle). Een paar honderd meter verder zie je de trillende rotsen (Roche Tremblante). Eén van de rotsen is omver getrokken, waardoor de formatie iets lastiger te herkennen is. Maar geen nood, ook hier staan bordjes om je de weg te wijzen.
Je komt op een verharde weg uit, die je volgt tot de derde afslag naar rechts. De eerste afslag staat niet op onderstaande kaart. De volgende twee afslagen tref je tegenover een houten hek. Als je de derde afslag neemt, is recht voor je een kleine steengroeve. Op dit moment wordt de plek vrijwel aan het oog onttrokken door bossages, maar als je even zoekt, kun je het vast wel vinden.
(N.B. We hebben deze formatie zelf de naam steengroeve gegeven. Andere mensen zien het als de ingang van een oude Romeinse tempel. Daarvoor lijkt het mij wat te bescheiden; mocht je zelf een idee hebben dan lees ik dat graag in de reactie hieronder).
Loop even langs een afzetting van ijzerdraad om de juiste route naar beneden te vinden. De weg loopt deels door een rivierbedding en langs een oud Romeins pad (te herkennen aan de grote stenen).
LET OP: Draag goede schoenen en maak deze wandeling niet als het net geregend heeft. Het kan behoorlijk glibberig zijn.
Klik op onderstaande foto’s voor vergrotingen.
