Parijs is een geweldige stad. Op iedere hoek van de straat is wel iets bijzonders te zien. Drie monumenten in Parijs lijken een relatie te hebben met het mysterie van Rennes le Chateau.
Wat is het mysterie van deze drie monumenten?
De drie monumenten waar ik het over wil hebben zijn:
Het mysterie van deze drie monumenten is dat ze alle drie te maken hebben met het mysterie van Rennes le Chateau. In het laatste deel doe ik die relatie uit de doeken. Al deze monumenten in Parijs zijn gratis te bezoeken.
1. Het monument van de rechten van de mens
In 1789 wordt in Parijs de Verklaring van de Rechten van de Mens en Burger aangenomen. Deze verklaring was geïnspireerd op de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten. In deze verklaring wordt gesteld dat sociale voorrechten niet ontstaan door de afkomst van een mens, maar door zijn persoonlijke bekwaamheden.
De verklaring bestaat uit een inleiding en zeventien artikelen en is gebaseerd op de ideeën van de Verlichting. Het werd in 1791 opgenomen in de Franse grondwet en heeft als voorbeeld gediend voor latere mensenrechtverklaringen, zoals de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens ven de Verenigde Naties (1948).
Tweehonderd jaar later is ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis dit monument opgericht. Het is gemaakt door de beeldhouwer Ivan Theimer. Het geen mooi monument, maar wel opvallend. Maar dit was niet het enige monument dat werd gebouwd in die tijd. Veel bekender zijn de piramide, die nu de ingang van het Louvre is, en de Grande Arche de la Défense. Deze bouwwerken liggen op de historische as van Parijs. Dit geldt niet voor het monument van Theimer.
Fietstocht door Parijs
- Arènes de Lutece
- Église Saint-Sulpice
- Pantheon
- Rue Mouffetard
- Jardin du Luxembourg
- Église Saint-Germain-des-Près
- De Meter
Vrijmetselaars
Als je het monument bekijkt vallen allerlei details op. Er zijn verwijzingen naar filosofen en kunstenaars. Duidelijk is de invloed van de vrijmetselaars te zien. Niet zo wonderlijk als je bedenkt dat de vrijmetselaars ook een grote rol speelden in het opstellen van de verklaring van de rechten van de mens. De meeste grote filosofen van de Verlichting waren vrijmetselaars en betrokken bij het opstellen van de declaratie. Die namen kun je ook terugvinden op het monument: Rousseau, Montesquieu, Voltaire…
Symbolen
Ook aan de symboliek is de vrijmetselarij te herkennen, bijvoorbeeld in de vorm van het alziend oog, dat we ook terugzien op het Amerikaanse dollarbiljet. Het alziend oog slaat op het Alziend oog van de God.
Verder zien we de symbolen van de waterpas, de passer en de winkelhaak. Daaruit is duidelijk af te leiden hoe de vrijmetselarij is voortgekomen uit bouwcorporaties van de middeleeuwen. Ook de handdruk is op diverse plekken afgebeeld.
Het gebouw
Het gebouw heeft iets van een tempel. Daar waar de ene onderzoeker verwijst naar de Egyptische oorsprong, heeft de ander het over een Joodse tempel. Waarschijnlijk wordt de link met het jodendom gelegd door de Hebreeuwse teksten die op het monument terug te vinden zijn en de pilaren die zowel voor de ingang als aan de achterkant van het gebouw staan.
Op het gebouw staan de 12 zegels van de landen die in 1989 de Europese Unie vormen.
De twee pilaren zouden kunnen slaan op de tempel van Salomo, ook een symbool van de vrijmetselaars (de Jachin en Boaz zuilen). Het zijn de symbolen van kracht en volharding. Ze staan vol met allerlei details en reliëfs, waaronder een afbeelding van de declaratie van de rechten van de mens uit 1789.
Standbeelden
Het gebouw is omringd door een aantal standbeelden. Een man heeft een toga aan en in zijn hand diverse documenten. Een andere man nodigt het publiek uit om kennis te nemen van de teksten op de pilaren. Tot slot zien we een vrouw en een kind. Het kind draagt een hoed dat van krantenpapier is gemaakt. Hierop staan gebeurtenissen uit 1989 te lezen.
Een driehoek
De driehoek tussen de bronzen pilaren heeft me wel even beziggehouden. Op zich een strakke afbeelding met op iedere hoek van het buitenste driehoek een gat. Het midden is ook een gat in de muur gevormd door een driehoek.
Je kunt erdoor gluren en de deur op de achterzijde zien. Maar net buiten de driehoek is een bronzen knopje. Het is versierd met blaadjes aan de zijkant. Volgens een onderzoeker is het een begin van een gespiegelde driehoek waarvan de punt naar beneden wijst. Zo zou er een zeshoek ontstaan. Volgens mij zou het knopje dan iets meer naar links moeten staan en ik zie de meerwaarde hier ook niet zo van.
Uiteindelijk heb ik deze puzzel ook niet op kunnen lossen. Als iemand een idee heeft hoor ik het graag.
Ouroboros
Boven de ingang treft men een rond raam aan omlijst met een ouroboros. Dit is een alchemisch symbool en stelt een slang voor die in zijn eigen staart bijt. Het symboliseert de cyclische aard van de natuur.
Bronzen deur
Op de bronzen deur zie je reliëfs en historische documenten uit de tijd van de revolutie. Bovenaan zie je afbeeldingen van het universum, in het midden een serie figuren die in aanbidding zijn. Vereren ze de wetenschap? In ieder geval zijn de handen gestrekt naar de bol die het observatorium van Parijs voorstelt. Eromheen staan de namen van de voormalige directeuren, waaronder Cassinni. Op de foto staat ook nog iets te lezen over een lijn, waarschijnlijk de meridiaan van Parijs, die dwars door het observatorium loopt.
2. De Meridiaan van Parijs
Dit brengt ons op een tweede monument, de Meridiaan van Parijs (Méridienne de Paris).
In 1634 besloot Lodewijk XIII dat de Ferro Meridiaan als uitgangspunt gebruikt moest worden voor de westerse kaarten. Deze lijn werd uitgewerkt door Francois Arago (1786-1853), die naast wetenschapper ook politicus was.
In 1804 ging Arago werken bij de sterrenwacht in Parijs. Toen hij op zijn twintigste naar Spanje vertrok om metingen op te nemen, werd hij daar gevangengenomen. Hij wist echter te ontsnappen.
Behalve het vastleggen van de 0-meridiaan is hij ook de grondlegger van het metrieke stelsel.
De Aragolijn
De Nederlandse kunstenaar Jan Dibbets maakte in 1987 een monument ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de republiek in 1792. Het monument bestaat uit 135 medaillons die precies op de noord-zuidlijn van de Meridiaan zijn vastgezet. De plaatjes zijn 12 cm en hebben als opschrift ARAGO N (Nord) S (Sud).
Observatorium van Parijs
De Meridiaan loopt dwars door het observatorium van Parijs. Dit observatorium is één van de grootste astronomische centra van de wereld. De architect van het observatorium van Claude Perrault (broer van de sprookjesschrijver Charles Perrault, bekend van onder andere Klein Duimpje, De Gelaarsde kat en Sneeuwwitje).
Als je in het observatorium kunt kun je de meridiaan zien op de vloer van de Cassini-kamer.
De Cassini-kamer is vernoemd naar Giovanni Cassini, de eerste directeur van het observatorium. In zijn beginjaren heeft hij de zon geobserveerd, maar toen hij zijn hand wist te leggen op sterkere telescopen, raakte hij geïnteresseerd in de planeten. Zijn naam is gegeven aan de Cassini scheiding, een donkere scheiding tussen de ringen van Saturnus.
In 1683 begon Cassini met het vaststellen van de meridiaan van Parijs. Deze Cassini Meridiaan is dus in de 19e eeuw door Arago nagemeten.
Meerdere meridianen
De evenaar (oost-west) is een vaste lijn die bepaald wordt door de as van de aarde.
De nul meridiaan is niet een vastgestelde lijn en iedere hoofdstad wilde eigenlijk wel dat de nul meridiaan door zijn stad liep. In 1884 werd de internationale Meridiaanconferentie belegd, waarbij de meerderheid van de lande instemde met het gebruik van de Meridiaan van Greenwich.
De Fransen onthielden zich van stemming en bleven nog enkele decennia hun eigen nullijn vasthouden.
Deze halsstarrigheid had ook effect op de tijd. De Fransen waren het namelijk ook niet eens met het instellen van de Greenwich mean time (GMT), die volgens de Fransen ruim 9 minuten afweek van de tijd in Parijs. In 1911 gaven de Fransen het verzet op om een eigen tijd te handhaven en in 1914 werd de nul-meridiaan van Greenwich aangenomen.
Meridiaan volgen
Het is de moeite waard om in Parijs op zoek te gaan naar deze meridiaan. Een geweldig boek, dat je als gids kan dienen in deze speurtocht is De Meridiaan van Parijs van Philip Freriks.
3. De Gnomon van Saint Sulpice
In de kerk van Saint Sulpice tref je ook een meridiaan aan, die in 1743 is aangelegd door de wetenschappers van het observatorium van Parijs. Eigenlijk is het geen meridiaan maar een grote zonnewijzer. Deze zonnewijzer wijst maar één moment van de dag de juiste tijd aan, nl het moment dat de zon op zijn hoogste punt staat. Feitelijk is het dan ook niet zo zeer een zonnewijzer maar een datumwijzer.
Omdat de lijn precies noord-zuid moet lopen wordt de lijn op de vloer van de Saint Sulpice soms verward met de meridiaan van Parijs. Dit gebeurde onder andere in de Da Vinci Code.
De werking van de Zonnewijzer
Het zonlicht valt door een klein gat in een raam om de vloer van de kerk. Zowel op 21 juni (de zomerzonnewende) als op 21 december (winterzonnewende) wordt dit punt gemarkeerd. Vervolgens trekt men een lijn tussen deze twee punten met de namen van de maanden ernaast met een eventuele onderverdeling in dagen. Op deze manier kun je precies om 12 uur de datum aflezen.
In de Saint Sulpice herken je de plek waarop de zon tijdens de zomerzonnewende staat aan een plaat nabij het altaar. De winterzonnewende is te zien aan het andere uiteinde. Dit is een rechthoekige plaat. De gnomon, een verticale versie van de meridiaan, was bedoeld om het paasfeest uit te rekenen.
De metingen kunnen tegenwoordig niet meer worden uitgevoerd omdat de opening in de glasramen waar de zon door naar binnen moet vallen niet meer correct geplaatst zijn.
De voet van de Obelisk
Op de voet van de obelisk kun je het volgende lezen waarvoor de Gnonom is gebouwd. Aan de linkerkant wordt de oorspronkelijk opdracht verwoord.
Zoals gezegd moest het vast kunnen stellen wanneer Pasen precies zou vallen. Maar ook zou het de baan van de zon nauwkeurig moeten volgen.
Aan de rechterkant is het een en ander opzettelijk beschadigd na de revolutie. Hier worden de koningen en machthebbers geprezen die zich hard hebben gemaakt voor de bouw van deze zonnewijzer. De republikeinen moesten hier niets van hebben. Ook het woordje koninklijk is weggehaald. Wel kun je nog lezen dat het werk is afgerond op de winterzonnewende van 1743.
Saint Sulpice informatie
Als je dan toch de Sain Sulpice bent binnengewandeld om deze gnomon te bekijken dan is het interessant om nog meer informatie over de kerk te lezen.
Deze kerk uit de 17e eeuw is de één na grootste kerk van Parijs. Alleen de Notre Dame van Parijs is nog groter. De kerk is gebouwd op een Romeinse voorganger en is de grafkerk van diverse belangrijke families. In de kerk staat een prachtig orgel, waarop door Charles-Marie Widor prachtige symfonieën zijn gecomponeerd. Het is gebouwd in 1878 door Aristide Cavallé-Coll.
De muurschilderingen van Delacroix zijn de moeite waard om te bekijken. Toen ik hier de laatste keer was werden ze gerestaureerd, maar ik heb gehoord dat ze nu kleurrijker en intensiever zijn dan ooit.
Je kunt deze muurschilderingen vinden in de kapel van de Heilige Engelen. Het betreft De worsteling van Jacob met de Engel, Aarstengel Michael met de duivel (plafond) en De verdrijving van Heliodorus uit de tempel.
Fietstocht door Parijs
- Arènes de Lutece
- Église Saint-Sulpice
- Pantheon
- Rue Mouffetard
- Jardin du Luxembourg
- Église Saint-Germain-des-Près
- De Meter
Wat is de relatie met Rennes le Chateau?
De relatie met het monument van de rechten van de mens
Voor de Rennes le Chateau fans is er een verwijzing naar Les Berges d’Acardie van de schilder Poussin. Daaronder staat de tekst Et in Arcadia Ego gegraveerd.
Het Arcadia, waaraan wordt gerefereerd is een utopisch land uit de Griekse oudheid; een geïdealiseerde omgeving. De tekst wordt vermoedelijk uitgesproken door de dood: Ook in Arcadia ben ik. Volgens de verhalen zou de priester van Rennes le Chateau een kopie van dit schilderij hebben gekocht in het Louvre omdat de tekst op één van de perkamenten, die hij in zijn kerk had gevonden zou verwijzen naar Poussin.
De relatie met de meridiaan
De tombe die op het schilderij staat was terug te vinden in de omgeving van Rennes le Chateau.
Deze tombe is in de jaren zeventig door de eigenaar van het land waar de tombe op stond, vernietigd omdat teveel schatzoekers zijn terrein (en de tombe) hadden beschadigd. Volgens Pierre Plantard en zijn vriend Philippe de Cherisey zou de tombe hebben gestaan op de meridiaan van Parijs. Op één van de kaarten die het duo heeft gemaakt is dit duidelijk aangegeven.
De relatie met Saint-Sulpice
De Sède was in 1967 één van de eerste schrijvers die vertelt over de vervloekte schat van Rennes le Chateau (Le Tresor Maudit de Rennes-le-Château). In zijn boek schrijft hij dat de priester Saunière Bérenger tijdens de restauratie van zijn kerk een aantal mysterieuze perkamenten vindt. Omdat hij deze niet kan ontcijferen wordt hij door de bisschop van Carcassonne naar Parijs gestuurd. Hij heeft een aanbevelingsbrief voor Abbé Bieil bij zich, die op dat moment de directeur was van Saint-Sulpice.
Ook wordt de kerk genoemd in Les Dossiers Secret, een dossier dat rond 1960 opduikt in de Nationale Bibliotheek in Parijs. Dit dossier verwijst zowel naar Rennes le Chateau als naar de Saint-Sulpice. Deze relatie wordt uitgebreid uit de doeken gedaan in het boek Het Heilige Bloed en de Heilige Graal.
HET HEILIGE BLOED EN DE HEILIGE GRAAL
Absoluut een aanrader voor iedereen die zich wil verdiepen in het mysterie van Rennes le Chateau.
Veel mensen die geïnteresseerd zijn geraakt in het mysterie van Rennes le Chateau zijn met dit boek begonnen.
Nog meer boeken over dit onderwerp bekijken?
